Αγαπητοί φίλοι,
Σας καλούμε την Πέμπτη, 12 Φεβρουαρίου 2004 και ώρα 7 μμ στην αίθουσα τελετών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (Ακαδημίας 60) σε δημόσια συζήτηση για τις πρόσφατες εξελίξεις στην νομολογία των ποινικών δικαστηρίων.

Από την τελευταία μας συζήτηση και μετά τις εκτεταμένες τροποποιήσεις που επέφερε στον ΚΠΔ ο Ν. 3160/200 3, έχουν εκδοθεί σημαντικές αποφάσεις σε κρίσιμα ζητήματα της ποινικής διαδικασίας.

Ενδεικτικώς:

1) Μετά την τροποποίηση του άρθρου 511 ΚΠΔ με το άρθρο 50 παρ. 5 του Ν. 3160/2003, ο ΄Αρειος Πάγος διαπιστώνει αυτεπαγγέλτως την συμπλήρωση της παραγραφής και παύει οριστικώς την ποινική δίωξη μόνον αν κριθεί βάσιμος ένας τουλάχιστον λόγος αναιρέσεως. Ανεξάρτητα από τα πολύ σοβαρά ερωτήματα που προκαλεί η νέα διάταξη, ιδίως ως προς την συμβατότητά της προς τον ΠΚ και το Σύνταγμα, δημιουργήθηκε από απόψεως διαχρονικού δικαίου το ζήτημα, αν η νέα ρύθμιση καταλαμβάνει και τις υποθέσεις που εκκρεμούσαν στον ΄Αρειο Πάγο πριν από την θέση σε ισχύ του νέου νόμου (30.6.2003). Με σειρά αποφάσεών του (1723, 1726, 1762, 1763, 1768, 1779, 1791/2003, 1959/2003) ο ΄Αρειος Πάγος επέλυσε (κατά πλειοψηφία) καταφατικώς το ζήτημα αυτό προκειμένου περί αποφάσεων και αποφατικώς (ΑΠ 2009/2003) προκειμένου περί βουλευμάτων, επειδή το άρθρο 485 παρ. 1 δεν παραπέμπει στο άρθρο 511 ΚΠΔ.
2) Με την απόφαση 1520/2003 ο ΄Αρειος Πάγος έκρινε ότι δεν συνιστά έλλειψη αιτιολογίας η μη απάντηση σε αυτοτελείς ισχυρισμούς του κατηγορουμένου, οι οποίοι εγχειρίσθηκαν εγγράφως και καταχωρίστηκαν στα πρακτικά της δίκης, επειδή «δεν αναπτύχθηκαν προφορικώς στο ακροατήριο». Η απόφαση γεννά την απορία πώς είναι δυνατόν να εγχειρίζεται έγγραφο αυτοτελών ισχυρισμών και να καταχωρίζεται αυτό στα πρακτικά χωρίς να αναπτύσσονται οι ισχυρισμοί προφορικά. Αν η απόφαση αυτή έχει συνέχεια, με δεδομένο τον τρόπο τήρησης των πρακτικών των ποινικών δικών, οι συνήγοροι θα υποχρεωθούν όχι μόνον να γράφουν και να εγχειρίζουν τους ισχυρισμούς, αλλά και να «εποπτεύουν» την καθαρογραφή των πρακτικών για την οποία άλλοι είναι υπεύθυνοι.
3) Με την υπ’ αριθμ. 2383/2003 απόφαση ο ΄Αρειος Πάγος αντιμετώπισε το εριζόμενο ζήτημα της χρήσης και της λήψεως υπ’ όψιν παράνομα μαγνητοφωνημένων συνομιλιώνγια την καταδίκη του κατηγορουμένου. Μολονότι η υπόθεση δεν είχε ως αντικείμενο κακούργημα που απειλείται με ισόβια κάθειρξη (ΚΠΔ 177 παρ. 2), ο ΄Αρειος Πάγος δέχτηκε ότι νομίμως ελήφη υπ’ όψιν ως αποδεκτικό μέσο μαγνητοταινία στην οποία είχε αποτυπωθεί προφορική συνομιλία του κατηγορουμένου εν αγνοία του.
4) Σύμφωνα με την ΑΠ 170/2003 (ΠοινΧρον ΝΓ/917 με παρατηρήσεις Θ. Σάμιου, όπου και παραπομπή σε νεότερες αποφάσεις στην αυτήν κατεύθυνση) η απόφαση, της οποίας το σκεπτικό εξαντλείται στην επανάληψη του διατακτικού της, δεν πάσχει άνευ ετέρου από έλλειψη αιτιολογίας, εφ’ όσον στο διατακτικόν μνημονεύονται με την απαιτούμενη σαφήνεια και πληρότητα τα πραγματικά περιστατικά. Η απόφαση αυτή μάλλον θα οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση του ήδη άκρως περιορισμένου αναιρετικού ελέγχου της αιτιολογίας. Αυτά και άλλα λίαν ενδιαφέροντα θέματα από την δική σας και την δική μας εμπειρία σάς καλούμε να συζητήσουμε στην Πέμπτη, 12 Φεβρουαρίου 2004 και ώρα 7 μμ στην αίθουσα τελετών του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (Ακαδημίας 60).

Για το Διοικητικό Συμβούλιο


Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Χριστόφορος Αργυρόπουλος
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Ηλίας Αναγνωστόπουλος